Sonlar, Başlangıçlar, İyi Yıllar

Zerre yoktur ki içinde ışık olmasın.
Bakmaya gönüllü müsün?
Pınar Elif Karabal

Bu yılın özet tümcesi, biraz Hasan Hüseyin Korkmazgil’in şiirinden esintiyle, şöyle benim için:
Bir yanımız hüzün, bir yanımız bahar bahçe…

Geçen kış sonlarına doğru, ebeveynlerimden birisi yeryüzündeki yolculuğunu tamamladı. İnsana farklı bakış açıları getiren, öncesi, olduğu sıra ve sonrası derken yaşama hayli deneyim katan bir süreç bu. Böylesi yoğun duygu durumları yaşandığı sırada, insanın kendisine zaman tanıması, duygularını bedeninde ya da kendinde kilitlemeden yaşayıp geride bırakması önemli bir husus.

Yaşamda yan yana yürüdüğümüz, yürümeyi seçtiğimiz kim varsa yanında kendiniz olabilmek, maskeler, “kişilikler” edinerek bir ‘oyunun’ parçası imiş gibi davranmıyor olabilmek en güzeli. Bu gerek arkadaşlık gerekse ikili ilişkiler için geçerli bir durum. Hele yaşamı paylaştınız kişinin yanında kendiniz olabiliyorsanız, onun kendisi olabilmesine izin veriyorsanız bu gerçekten mutluluk verici. Bahara minnetarım. Ve… Varlığına şükran…

2009-2019 on yıllık süreci kapanıyor. Bu doğrusal sürecin sonuna doğru kimi döngüler kapanırken, görmeyi seçmediklerimiz ‘ısrarla’ kapımızı çaldı. Biz ısrar ettikçe onlar da edecek. Neşe ve kolaylıkla görmeyi, algılamayı, farkında olmayı, gerekli eylemlerde bulunmayı seçsek nasıl olurdu?

Bitmesi gereken ilişkiler bitti, gitmesi gerekenler gitti. Ancak lütfen anımsayalım ki bir kişiyle görüşmüyor/görüşemiyor olmamız onunla sevgi bağlarımızı koparmayı gerektirmez.

2020’nin temaları içerisinde kendine özen göstermek, coşku ve özgürlük de var. Gerçek, bu kavramlara yüreğinizle baksaydınız ve yüreğinizle tanımlasaydınız nasıl olurdu? Şimdiye değin ne seçim yapmış olursanız olun şimdi başka bir şey seçebilirsiniz. Yolculuk sizin. Seyyahı da yapılandırıcısı da sizsiniz.

Kendinizi sevin. Bedeninizi onurlandırın.Duygularınız değerlidir. Ancak özellikle yıkıcı olanların sizde kalmasına izin vermeyin lütfen. Bunun için heybenize ekleyebileceğiniz pek çok araç var. İçinize sinenleri yaşamınızın bir parçası haline getirmenizi öneririm.

Işığınızı açmaktan, parçası olduğunuz evreni selamlamaktan ve ahengiyle uyumlanmaktan, yaşam yolculuğunuzu onurlandırmaktan geri durmayın.
Cesaret, umut, sevgi ve ışıkla…
Ve öyledir.

_{Görseldeki illüstrasyon: Lena and Sasha}